Autoimmunologiczne zapalenie wątroby

Autoimmunologiczne zapalenie wątroby to przypadłość ze spektrum schorzeń z autoagresji, których istota polega na składaniu się tzw. autoprzeciwciał, to znaczy przeciwciał skierowanych przeciwko swym komórkom i tkankom organizmu. Zajęte organy są niszczone stopniowo, co w przypadku braku leczenia prowadzi do ich niewydajności. Przypadłość postępuje powoli, powszechnie bardzo skrycie, prowadząc do marskości wątroby.

Autoimmunologiczne zapalenie wątroby – etiologie

Przypadłość jest spowodowana atakiem komórek układu odpornościowego na nasze białka, zamontowane na komórkach wątrobowy. Jednak odpowiedź na pytanie, dlaczego naprawdę się dzieje, nie jest wiadoma. Naukowcy przypuszczają, iż etiologią tego procesu potrafią być predyspozycje genetyczne do tzw. reakcji z autoagresji. Uznaniem tej wiedzy są analizowania, z których wynika, że u pacjentów z AZW powszechnie odnotowuje się współistnienie innych chorób o podłożu autoimmunologicznym (zapalenie tarczycy, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzyca, bielactwo, celiakia itp.).

Autoimmunologiczne zapalenie wątroby - czym jest i jak leczyć?

Autoimmunologiczne zapalenie wątroby – diagnostyka

W pierwszej kolejności należy zrobić wywiad z pacjentem i spytać o wszystkie sygnały, przebyte zakażenia czy ostatnio wykonane zabiegi. Następnie lekarz wykonywa badanie przedmiotowe, które umożliwia na ocenę wielkości wątroby, zabarwienia skóry, obecności splenomegalii (powiększenia śledziony), pajączków skórnych lub wodobrzusza oraz obrzęków obwodowych. Składa się także USG wątroby wraz z pomiarem przepływu wrotnego (Doppler). Konieczna może być też endoskopowa ocena obecności żylaków przełyku. Istotnym elementem diagnostycznym są analizowania krwi – tzw. próby wątrobowe. U pacjentach z AZW są one podniesienie aktywności ALAT (aminotransferaza alaninowa) oraz obecność dużego stężenia gamma globulin, IgG i obecność w surowicy pacjentów przeciwciał przeciwktankowych (obecność autoprzeciwciał w surowicy krwi jest pewnym z elementów niezbędnych do postawienia diagnozy AZW). To umożliwia przeprowadzenie diagnostyki różnicowej, podczas której należy sięgnąć po uwagę choroby będące z obecnością zmian zapalnych w wątrobie (m.in. wirusowe zapalenia wątroby rodzaju C lub WZW B, dolegliwość Wilsona i PSC – pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych).

Autoimmunologiczne zapalenie wątroby – leczenie

W przypadku AZW stosuje się leczenie immunosupresyjne, które polega na hamowaniu procesie tworzenia przeciwciał i komórek odpornościowych przez różne elementy określane immunosupresorami (niejednokrotnie są to zabiegi). W przypadku AZW immunosupresorami są kortykosterydy (np. prednizolon) i azathiopryna (kuracja skojarzona). AZW jest chorobą długotrwałą, jednak są na ogół okresy remisji. W trakcie ich bycia możliwe jest odstawienie środków, jednak pod warunkiem rozwijania się wyników badań biochemicznych w granicy od dwóch lat i potwierdzenia biopsją wątroby remisji choroby. Jej nawrót nie zawsze przerzuca się na pogorszenie nastawienia, więc cierpiący muszą być pod opieką specjalistów z przychodni hepatologicznej przez całe życie. Niestety, zdarzają się przypadki AZW o bardzo intensywnym procesie lub także oporne na leczenie. Wówczas ratunkiem jest przeszczep wątroby.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here