FLORENCJA Katedra rywalizujące między sobą w XIII wieku trzy miasta Italii: Florencja, Siena i Piza, dążyły do zdobycia dominującej pozycji m.in. poprzez wznoszenie budowli świadczących o ich zamożności. Pod koniec XIII stulecia najpotężniejszym z nich była Florencja, jednak główny kościół miasta nie odzwierciedlał jego ekonomicznej i politycznej potęgi. W związku z tym rada miejska złożyła zamówienie u Arnolfo di Cambio na projekt dzieła tak wspaniałego, że \”ani wytwory przemysłu, ani moc człowieka go nie przewyższą\”. Architekt przedstawił wizję monumentalnej świątyni, której centralna partia miałą mieć kształt ośmiokąta sklepionego potężną kopułą o przekątnej 42 metry. Forma ta była nawiązaniem do znajdującego się w pobliżu ośmiokątnego baptysterium wzniesionego w latach 1128-50. Prace przy nowej świątyni rozpoczęto w roku 1269 i trwały one nieprzerwanie przez ponad sto lat. W tym czasie zburzono pierwotną fasadę, wznosząc nową. W 1334 roku przy katedrze wybudowano 85-metrowej wysokości dzwonniceę zaprojektowaną przez samego Giotta di Bondone.
