Nauka języka polskiego bywa dla jednych bardzo przyjemną lekcją, dla innych jest to z kolei bardzo trudne i niemiłe i ogarnięcie podstawowych zasad gramatycznych, czy fonetycznych idzie jak po grudzie. Już począwszy od zasad ortograficznych, gdzie trzeba zrozumieć, jakie słowo zaczyna się od wielkie litery, a jakie zaczyna się od litery małej, które słowa piszemy przez „u”, a które piszemy przez „ó”, które słowa piszemy przez „ż”, a które słowa piszemy przez „rz”, które słowa piszemy przez „ch”, a które słowa piszemy przez „h”. Ważne jest także, aby wiedzieć, w których miejscu postawić kropkę, a przede wszystkim gdzie wstawić przecinek. Na języku polskim uczymy się też co to proza, a co to wiersze. Jedni wolą rymować, inni jednak preferują słowo czytane bez rymów i długie analityczne powieści. W toku tej nauki poznajemy także budowę zdania. Dowiadujemy się, jaką częścią mowy jest zaimek, jaką jest przyimek, czym jest partykuła, co to jest liczebnik, co to jest rzeczownik, co to jest czasownik, a czym jest przysłówek. Istotna jest także znajomość podmiotu i orzeczenia i umiejętne rozpoznanie go w zdaniu. Warto rozrysować sobie takie zdanie i podzielić na podrzędne oraz na nadrzędne. Szukanie środków stylistycznych w prozie lub w wierszach też jest ciekawym zadaniem pod kątem egzaminów. Musimy jednak wiedzieć, czym są epitety i porównania, czym charakteryzuje się metafora i czym odróżnia się ona od alegorii, a także co to jest onomatopeja lub anafora. To ułatwi nam poruszanie się po rewirze literackim.
