rumień zakaźny

Rumień zakaźny to niezbyt dokuczliwa choroba wirusowa. Rzadko prowadzi do powikłań i może przebiegać bez poważnych dolegliwości. Występuje o każdej porze roku, ale najczęściej pojawia się wiosną. Rumień zakaźny zwany jest też inaczej chorobą zaczerwienionych policzków. Na rumień zakaźny najczęściej chorują dzieci w wieku od dwóch do dwunastu lat. Chorobę wywołuje parwowirus B19, który rozprzestrzenia się drogą kropelkową. Łatwo się nim zarazić. Bywa, że pustoszy całe przedszkola i szkoły.

Co to jest rumień zakaźny?

Rumień zakaźny to dolegliwość charakterystyczna dla wieku dziecięgo (najczęściej w wieku do 2 do 12 lat) powstająca wskutek zakażenia parwowirusem 19. Rumień zakaźny najczęściej pojawia się u dzieci uczęszających do żłobka lub przedszkola. Zakażenie przenoszone jest z człowieka na człowieka drogą kropelkową, rzadziej przez zakażone preparaty krwi lub osocza. Natomiast źródłem zakażenia parwowirusem jest chore dziecko lub nosiciel bezobjawowy. Nie istnieje szczepionka przeciwko rumieniowi zakaźnemu, lecz nie jest ona konieczna, ponieważ choroba przebiega zawyczaj łagodnie (u ponad 50% osób zakażonych choroba przebiega bezobjawowo) i samoistnie ustępuje, dając odporność na całe życie.
Okres wylęgania rumienia zakaźnego wynosi ok. 14 dni.
Zakaźność: niewielka, najczęściej dzieci z wysypką nie są zakaźne.

rumień zakaźny - jakie daje objawy

Diagnostyka rumienia zakaźnego

Przy podejrzeniu rumienia zakaźnego ważna jest konsultacja z lekarzem i różnicowanie choroby z innymi dolegliwościami. Wysypka charakterystyczna dla rumienia zakaźnego może występować również w przebiegu innych chorób. Lekarz ocenia zmiany skórne – ich wygląd i lokalizację. Do potwierdzenia podejrzeń o wystąpieniu rumienia zakaźnego, potrzebne jest wykonanie badań serologicznych. Ich zadaniem jest wykrywanie przeciwciał, które tworzone są przez organizm człowieka jako obrona przed infekcją. Zadaniem przeciwciał jest połączenie się z wirusem w celu jego zniszczenia. Zatem w surowicy pacjenta oznaczane są zwykle przeciwciała IgM, których wysoki poziom sugeruje, że doszło do świeżego zakażenia. Z kolei przeciwciała IgG oznaczają przebyte zakażenie, czyli utworzeniu się odporności. W każdym przypadku do wytworzenia odporności konieczny jest kontakt z wirusem. Innym sposobem diagnostycznym jest bezpośrednie oznaczenie materiału genetycznego w surowicy krwi pacjenta. Badanie to wykonywane jest u tych osób, u których nie można opierać rozpoznania na badaniach serologicznych, czyli osób z dolegliwościami zaburzającymi funkcjonowanie układu immunologicznego.

Rumień zakaźny – leczenie

Leczenie przyczynowe rumienia zakaźnego nie istnieje, a podawanie preparatów przeciwalergicznych i antybiotyków nie przynosi żadnego efektu. U pacjentów z prawidłowym układem immunologicznym choroba zostaje samoistnie zwalczona. Ścisłe leczenie konieczne jest u pacjentów z obniżoną odpornością. Niekiedy u dzieci zachodzi potrzeba podawania przeciwciał, aby pobudzić układ odpornościowy do wali z zakażeniem. Osoby z niedoborami odproności stanowią źródło zakażenia dla otoczenia o wiele dłużej niż osoby bez tego defektu. Wskazaniem do hospitalizacji są sytuacje, w których doszło do niedokrwistości lub zakażenia płodu.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here